زبانحال حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در شهادت پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و خیانت های اهل سقیفه
دیـدی دلـم از هرچه می‌تـرسید دیدم افـتـاده‌ای در بـسـترت سـرو رشـیدم هـر روز دیـدم دیـدۀ بــارانـی‌ات را دیـدم شـکـاف کهـنـۀ پـیـشانـی‌ات را از راه رفـتن کـل پـایت پـیـنه بـسـته ناگـفـتـه‌ها را گـفـت دنـدان شکـسـته در مکـه درگـیر بـلای کـوچه بودی زخـمی سنگ بچـه‌های کوچه بودی »تبت یـدا» خـار بیـابـان بود و پایت یک لـحـظه اما در نـمی‌آمـد صدایت حـالا من و تو خـلـوتی داریـم با هـم دیگر نگـاهت را نگـیری از نگـاهم بابـا بـگـو پـیـشم دوبـاره می‌نـشـینی قدری بمان پیشم که محسن را ببینی! تو هستی و اینجا شکوهم مستدام است حـیدر میان هر گذر با احـترام است با بودنت زهرا رخش چون قرص ماه است آرامـش این خـانـۀ سـاده به‌راه است آتــش نــدیــده دامــنــم الـحــمـد لـلـه خـونـی نـشـد پـیـراهـنـم الـحـمـد لـلـه هرگز نـدیـده روی زهـرا را غریبه آرام مـی‌کـوبــد در مـا را غــریــبـه بی‌تو اگر حـمله کـنـند اینها به خـانه زهـرای تو می‌مـانـد و صد تـازیانه آتش می‌افـتد روی در پشت درم من با پهـلـویم سنـگـر برای حـیـدرم من سیـلی می‌آید سـمت من ای وای بابا بد خواب می‌گردد حسن ای وای بابا پیـشم بـمان تا قـتل زهـرا را نبـیـنی بی‌تو صدایم می‌شـود فـضه خـذیـنی |